Świetliki prowadzą nocny tryb życia i świecenie jest ich sposobem porozumiewania się. Każdy gatunek świetlika ma własny kod świetlny.. Świecą uskrzydlone samce, bezskrzydłe samice oraz larwy świetlików. Świecą również inne owady, na przykład: przy świetle wytworzonym przez 4 umieszczone w słoiku sprężyki z rodzaju Pyrophorus można przeczytać książkę.
Świetliki w formie larwalnej żyją dwa lata, podczas której jedzą i rosną. Później wyłaniają się spod ziemi, by dwa tygodnie spędzić na godach, nim zagłodzą się na śmierć. W tym czasie cała ich energia poświęcana jest na wabienie i gody. Samiec ma niewiele okazji do godów, dlatego zmuszony jest wybić się z tłumu konkurencji i zakomunikować samicom, że to właśnie jego propozycja warta jest rozważenia.
Każdy gatunek świetlika świeci w nieco inny sposób. Różnice te występują także w ramach gatunku. Za pomocą błysków samce wabią samice własnego gatunku. Dokładnie odmierzonym czasem błyśnięć samce świetlików "ogłaszają" się, a pozostające na ziemi samice "odbłyskują", pokazując zainteresowanie danym osobnikiem.
Świetlik świętojański jest o wiele większy od Iskrzyka (Phausis splendidula), należącego do tej samej rodziny świtlikowatych.
Rozszerzone i wypukłe do przodu przedplecze Świtlika zakrywa również głowę i ma w przedniej częsci przezroczystą strefę ( jakby "panoramiczną szybę"), która w odwrotnośći od iskrzyka nie jest podzielona na dwie części. Czułki są krótkie a ich nasady bardzo zbliżone do siebie. Bardzo widoczny dymorfizm płciowy polegający na zredykowaniu u samic skrzydeł do kikutów pokryw skrzydłowych. Na 5 i 6 segmencie spodniej strony odwłoka owady te posiadają żółtawą płytkę narządu świecącego. Samce mają w pełni rozwiniete skrzydła, dzięki czemu fruwają, najczęsciej późnym czerwcowym i lipcowym zmierzchem. Ich pokrywy są bardzo szerokie i zakrywają nogi.
Chrząszcze te występują w lasach mieszanych, ogrodach i parkach a zwłasza w miejscach porośniętych dziurawcami.
Głównym pokarmem świetlików są mięczaki. Larwy Świetlików zabiją je trującą wydzieliną. Postacie dojrzałe nie żerują.
Samce latają wieczorami w poszukiwaniu samicy, kierując się charakterystycznym dla swojego gatunku światłem. W szukaniu samicy samcom pomagają bardzo duże i dobrze rozwinięte oczy złożone. W okresie godowym samice kładą się na plecach i wystawiają wydzielające światło odwłoki. Po kopulacji składają jaja w ziemi. Larwy są bardzo drapieżne. Podobnie jak owady dorosłe, posiadają one również narzady świecące. Żywią się mięczakami. Mają wydłużone, na obu końcach trochę zwężone ciało o małej głowie i ostrych żuwaczkach, wewnątrz których znajduje się kanalik. Przez ten kanalik larwa wstrzykuje ofiarze trującą substancje, powodującą rozkład białka. Jest ona produkowana przez parzyste gruczoły usytuowane w przedniej cześci. W ten sposób nadtrawiony pokarm jest wsysany przez szczęki i wargę dolną. Larwa lineieje 5 razy (przez około 3 lata) i przepoczwarza się na wiosnę. Stadium poczwarki trwa dwa tygodnie.
Światło produkowane przez świetliki powstaje w procesie biochemicznym, w którym nie wydziela się ciepło. Wydajność tego procesu wynosi 98 % dlatego świetlik wzięty do ręki nie parzy. "Zimne światło", powstające w procesie bioluminescencji, powstaje podczas utleniania lucyferyny przez enzym lucyferazę. Narządy świetlne sa prawdopodobnie regulowane neurohormonalnie, ponieważ moga być wyłączone lub włączone w zależności od potrzeby.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz